کلبه های غم

یه روزی تو غروب بی کسی هام
تو خورشید و به چشمام هدیه کردی
می دونستم میری تنهام می زاری
ولی دلگرم بودم بر می گردی
چقدر اون شب ستاره دیدنی بود
میشد دونه دونه از آسمون چید
منم خوشبخت ترین فرد زمینی
چه رویا های شیرینی که می دید
یه شب رفتی ولی تو قول دادی
که با کوچ پرستو بر می گردی
پرستو هم ببین لج کرده با من
تو هم این قصه رو بهونه کردی
تو می خندیدی و می گفتی عشقم
نخور غصه به زودی بر می گردم
منِ ساده منِ دیوونه ی عشق
چه راحت حرفت و باور می کردم
ببین که فصل عشق و عاشقی هم
یکی یکی داره از دست میره
میدونم که نمی آیی ولی کاش
می دونستم کجا پای تو گیره
به روی آخرین برگی که رفتی
هنوز م مونده تقویم رو میزم
همیشه بهر کوچ یه پرستو
نگاهم به افق مونده عزیزم

(((((م صادقی)))))